معرفی کوتاهی از دو کتاب جدید درباره کارنامه آموزشی زنده یاد توران میرهادی:

 

✍️  کتاب هایی درباره کارنامه علمی و عملی زنده یاد "توران میرهادی"

انجمن پژوهش های آموزشی پویا،دو کتاب درباره کارنامه آموزشی زنده یاد توران میرهادی منتشر کرده است:

کتاب نخست با عنوان "توران میرهادی،از نگاه اندیشه گران آموزشی و تربیتی ایران" و کتاب دوم با عنوان "توران میرهادی،از نگاه شاگردان و معلمان مدرسه فرهاد"،توسط شرکت انتشارات آموزش نوآموز روانه بازار نشر شده است.

هر دو کتاب حاصل تصمیم هیات مدیره انجمن پژوهش های آموزشی پویا،مبنی بر انتشار آثاری با موضوع آموزه های تعلیم و تربیتی توران میرهادی  است.تصمیمی که خود، حاصل جلسه ای است که یک هفته پس از درگذشت توران میرهادی در آبان 1395 تشکیل می شود.

"پیشگفتار"،"زندگی نامه"،"گاه شمار زندگی"
و"کتابشناسی" توران میرهادی،بخش های مشترک هر دو کتاب است.

✔️در کتاب نخست علاوه بر متن سخنرانی خانم میرهادی درباره طرح های تجربی در آموزش و پرورش،پانزده مقاله دیگر به قلم صاحب نظرانی چون:دکتر فرخ لقا رئیس دانا،ناهید کاموسی،دکتر اقبال قاسمی پویا،دکتر فاطمه قاسم زاده،
مصطفی کریمی،مریم رسالت،منیر همایونی،
اسفندیار معتمدی،منیژه اسلامی،رضا عبدلی،
دکتر حسن پاشا شریفی،فروزنده محفوظ و اشرف امینی درج شده است.

علاوه بر این مقالات،دو مصاحبه نیز در این کتاب منتشر شده است: نخست مصاحبه دکتر اقبال قاسمی پویا با توران میرهادی و دیگری مصاحبه انجمن پویا با مریم احمدی شیرازی درباره توران میرهادی.

✔️کتاب دوم حاوی چهار مقاله است که توسط دانش آموختگان مدرسه فرهاد،همچون: شیفته موستوفیان،سوزان حبیب،دکتر پریسا پهلوان،دکتر سعیده شعاری نژاد و شیبا ملک به رشته تحریر درآمده اند.

علاوه بر این مقالات،دو مصاحبه نیز در این کتاب درج شده است که شامل مصاحبه با سیمین قدیری-معلم موسیقی مدرسه فرهاد- و کفایت رائین-از نخستین معلمان آن مدرسه- است.

هر دو کتاب در ارائه تصویری جامع از چهره درخشان آموزشی و تربیتی زنده یاد توران میرهادی به مخاطب موفق هستند.بطوریکه مخاطب می تواند علاوه بر شناخت کارنامه عملی ایشان، با پشتوانه علمی و نظری فربه و غنی آن کارنامه عملی نیز آشنا شود.از اینرو خواندن هر دو کتاب برای مربیان،آموزگاران،پژوهشگران و همه کسانی که به نوعی با کودک و مسئله تربیت و آموزش مرتبط هستند،توصیه می شود.

اولین امتحانی که در کودکی با آن روبرو شدم!

خیلی وقتها به امتحان دیکته فکر می کنم، اولین امتحانی که در کودکی با آن روبرو شدم!
چه امتحان سخت و بی انصافانه ای بود. امتحانی که در آن، نادانسته های کودکی بی دفاع، مورد قضاوت بی رحمانه دانسته های معلم قرار می گرفت.
امتحانی که در آن با غلط هایم قضاوت می شدم نه با درست هایم. اگر دهها صفحه هم درست می نوشتم، معلم به سادگی از کنار آنها می گذشت اما به محض دیدن اولین غلط دور آن را با خودکار قرمز جوری خط می کشید که درست هایم رنگ می باخت. جوری که در برگه امتحانم آنچه خود نمایی می کرد غلط هایم بود.
دیگر برای خودم هم عادی شده بود که آنچه مهم است داشته ها و توانایی هایم نیست بلکه نداشته ها و ضعف هایم است.
بعدها وقتی به برادر کوچکترم دیکته می گفتم همان گونه قضاوت کردم که با من شد و حتی بدتر. آنقدر سخت دیکته می گفتم و آنقدر ادامه می دادم تا دور غلط های برادرم خط بکشم.
نمی دانم قضاوتهای غلط با ما چه کرد که امروز از کنار صفحه صفحه مهربانی دیگران می گذریم، اما با دیدن کوچکترین خطا چنان دورش خط می کشیم که ثابت کنیم تو همانی هستی که نمی دانی، که نمی توانی!
کاش آن روزها معلمم، چیز مهمتری از نوشتن به من می آموخت. این روزها خیلی سعی می کنم دور غلطهای دیگران خط نکشم. این روزها خیلی سعی می کنم که وقتی به دیگران می اندیشم، خوبیهاشان را ورق ورق مرور کنم. کاش بچه هایمان مثل ما قضاوت نشوند. کاش خوبی‌های خودمان و دیگران را ببینیم!
((دکتر انوشه))